Gisterenavond gingen we met de begeleiding langs bij de jongeren en leerkrachten in hun gastgezin. De één al opgeluchter dan de ander om vertrouwde gezichten te zien in het onbekende avontuur. Te veel indrukken om in woorden te gieten, gebarentaal is hier het nieuwe Spaans. Een vreemde taal, voor de één een uitdaging, voor de ander een grote frustratie en gevoel van machteloosheid. Maar daar kan de vermoeidheid wel iets mee te maken hebben. Buenas noches, iedereen naar bed.
Vanochtend alleen maar blije gezichten. Alle baterijen opgeladen.
“Mijn mama heeft frieten gebakken als ontbijt.”
- “Wij hebben als huisdier een geit aan de leiband”
“In mijn kamer hingen enge maskers, maar ik weet niet wat ze betekenen”
- “Wij hebben zumba gedaan als ochtendgymnastiek”
“Google translate is het beste wat ik naar Costa Rica heb meegebracht”
Boeken zouden ze kunnen schrijven over hun eerste indrukken, maar dat zal voor na de inleefreis zijn. Het tempo van de activiteiten en het enthousiasme om te ontdekken ligt hoog, héél hoog. Maar we namen vanochtend tijd om even stil te staan bij iets heel belangrijk wanneer je inleeft: Wat maakt dat je je ergens welkom voelt?
De antwoorden waren uiteenlopend, vaak confronterend, maar vooral ontzettend inspirerend. De één voelt zich welkom wanneer ze de enige ventilator in huis in hun kamer krijgen. Iemand anders merkt op dat alle familieleden buiten moeten slapen, want hun bedden zijn afgestaan aan ons. Welkom. Vier meisjes die bij een oudere mevrouw logeren kregen kusjes, knuffels en kruisje op het voorhoofd voor het slapen gaan. Geen ramen of voordeur, alles voor iedereen toegankelijk, de zoete inval, vijftig tinten groen. Opnieuw: welkom. Een hele warme welkom.
En op die warmte surfen we ons door de dag. Eentje met visie voor verandering. De inheemse bevolking neemt ons mee op pad en toont vol trots een stukje cultuur en verbluffende natuur. 150 families, 10620 hectare grond. Nog véél meer te vertellen.
Maar dat is voor morgen. Nu maken we ons klaar voor een volksfeest. Dat belooft.
Comments 5
Wat een mooi blog. Leuk voor het thuisfront… fijn dat jullie je zo welkom kunnen voelen. Dat maakt ook gelijk de fun los😎
Wat is dit leuk om te lezen! Het brengt de herinneringen aan onze eerste dagen in Nueva Guinea naar boven en ik word er nostalgisch van. Genieten maar, van de prachtige natuur, de pure smaken en vooral de warmte van de inheemse bevolking! Groetjes, Evi
Super, bedankt voor de info. Het zal idd een belevenis zijn!!!
Mooi poëtisch geschreven! En ik kan me goed voorstellen hoe ze zich voelen daar. Groot avontuur
@Hannahvanhoutven
oh Hannah, wat een avontuur, ik kan geloven dat dit even wennen is: de taal, de gebruiken, zonder je ouders aan de andere kant van de wereld… Ik ben er zeker van dat jullie met koffer goede herinneringen naar huis zullen komen en ook de minder leuke momenten zullen achteraf straffe verhalen worden. Geniet ervan. Vele groetjes vanop de 31ste verdieping van een hotel in Osaka, Japan. Dat is hier ook een hele belevenis hoor. Soms een beetje vreemde vogels die Japanners, maar zo gedienstig, gastvrij, rustig, proper, we voelen ons hier al een beetje thuis maar spreken nog geen woord Japans ;), groetjes van Koen, Jule en Gust x